٣٠اردي‌بهشت- امشب
نه دوست دارم زبان بخوانم نه كتاب. نه حوصله‌ي فيلم هست نه دل و دماغ سريال. امشب مي‌خواهم گزارش بدهم. نمي‌خواهم به رفتن فكر كنم. و يا به ماندن. به هيچ كشوري و هيچ دانشگاهي. گيرم رتبه‌ي آن نوزده را بشمارد. حتي نمي‌خواهم شامم يك ليوان شير باشد با پودر جوانه‌ي گندم و يك شكم سير هندوانه و يك يا دو تا موز. حوصله‌ي اركستر سمفونيكي از منوچهر صهبايي را هم ندارم. همين‌طور ديدن انيميشن Oktapodi. چه برسد به شنيدن هزار باره‌ي گنبد مينا‌ي شجريان. سر شب مطلبي از وبلاگي خواندم. خوشم امد. از همه چيزش. طرح زيبايي داشت. طراحش كم‌نظير است. رنگ‌بندي‌اش معركه است. مطلب هم دوست داشتني بود. اما نخواستم بيشتر از اين بخوانمش. امشب حتي نخواستم تراوين بازي كنم. امروز كه يك روز پرسود بود به شبي رسيده است كه دلم هيچ‌چيز نمي‌خواهد. نه “سرود سليمان” و نه “درد”.
امشب دلم طوري است كه خيلي چيز‌ها نمي‌خواهد. فقط يك چيز مي‌خواهد. امشب دلم يك‌چيز مي‌خواهد.
ديوارنوشت
: عمر من که بالاتر میره، سال سریع‌تر می‌گذره. درصورتی که من در چهل‌سالگی، یک چهلم عمرم را در یک سال زندگی کرده‌ام و در پنج سالگی یک پنجم.
: رفیق جان، تولدت مبارک.
: نگران زردی نباش. مخصوصا الان که 9 روزه هستش و مقاومت بدنش خیلی متفاوته با هفته اول. البته مراقبت‌ها رو باید داشته باشی و همونطور که گفتم به طور معجزه‌واری هرچی که می‌خوری سریعا از طریق شیر به نوزاد منتقل میشه. حتی اگر دلش درد میکنه و نفخ داره، داروی مناسب رو خودت نوش جان کنی، تاثیرش از طریق شیر به بچه منتقل میشه.
: اسم این جوجه طلایی رو چی گذاشتین؟
: ای جانم. خیلی خیلی مبارکه. خوش پا قدم باشه. اصلا نگران نباش. هرچی نیاز داری به این جوجه برسه، خودت بخور. بلافاصله از طریق شیر جذب بدنش میشه. قربون اون جوجه خوشمزه بشم من.
: ده دی به دنیا اومد. توی هفته پیش دو شب بیمارستان بستری شد به خاطر زردی. الان باز زردیش رفته بالا تو خونه دستگاه گرفتیم. واقعا غصمه
: شاید میخواد ۲۰۲۲ بدنیا بیاد
يادداشت