هر گاه كه از دست ستم روزگار به تنگ آمدي، به طبيعت پناه ببر.
آمدهام تا زيباييها را با شما قسمت كنم.
پنجشنبه، 2 خرداد 1392
ساعت نزديك غروب
ارتفاعات مسير بين روستاي آببر به قلعهرودخان
اگر گذرتان به جلفا افتاد، حتما سراغ آسيابخرابه را بگيريد و از كليساي سنت استپانوس فراموش نكنيد.
اينطور كه كنار من ميايستي، ناخودآگاه لبهايم را بر پيشانيات ميگذارم و بيهيچ تكاني، ميبوسمت. بگذار حالا كه خيال دست داده، دوري اين همه زمان را هيچ كنم متابوليسم تنت را تغيير دهم.
* عكاس اين عكس كي بوده؟
*منبع نامعلوم
شصت سال پيش شوروي اولين سلاح اتمي خودش را به نام اولين «رعد و برق» در منطقهي شمالي قزاقستان آزمايش كرد. در طي 40 سال، 456 آزمايش هستهاي در اين منطقه انجام شده است. راداكتيويتهي زياد منطقه اثرات سوئي روي مردم ان منطقه گذاشته است. اگر ملتي پيشرفتهاي هستهاي-جنگي نخواهد، بايد كدام خري را ببيند؟
* مرجع
عكاسي و عكس را خيلي دوست دارم. گزارشهاي تصويري و عكسهاي مستند براي من جايگاهي بيشتر از فيلم دارند. همين كه فقط يك صحنه يا يك لحظه به ثبت رسيده است و باقياش خيال تو است كه به آن حس و حركت ميدهد، همين كه اجازه ميدهد فكر كني و مثل فيلم چشمهايت را بيشتر از فكرت درگير نميكند، ميارزد. من همين را ميخواهم.
يك عكس حرف زياد دارد. به خصوص عكسهايي كه واقعا حرف ندارند. و بايد به عكاسش يك تبريك بلند گفت. برخي از عكسها انقدر من را درگير خودشان كردهاندكه با انها توانستهام بنويسم. بعضي عكسها باعث شدند من خودم را بتوانم بيان كنم و يا خودم را و حسم را بهتر بشناسم. بعضي عكسها به حس من جهت دادهاند و يا بعضي ديگر تجربهي ديدن جاهايي را كه نديدهام دادهاند.
بخش عكس و مكث راهاندازي شد. روي عكسها مكث كنيد و چند لحظه به ذهنتان اجازه بدهيد با ديدن عكس آزادانه پرواز كند. عكاس شما را با تجربههايش همراه خواهد كرد.
براي شروع دوست دارم كامتان شيرين شود تا مزهي تلخي كه از ديدن عكسهاي بعدي ميبينيد با شيريني اولين عكس جبران شود. برويم به مراسم هالويين. امسال كه گذشت. بهتر است به فكر سال بعد باشم. يك كدو براي شب هالويين سال بعد لطفا.