سازمان كوك نيست. كوكِ هم نيست سازهايمان. اركسترمان رهبر ندارد. نوت نداريم و بدتر آنكه صداي ساز يكديگر را نميشنويم تا با هم، فيالبداهه، هماهنگ شويم. حتي ريتم هم ندارد صداي سازمان. با اينهمه، من دلم تنگ شده است.
سيِ دوي نود- شانزدهم سعادتآباد. در اتاق آشفتهي جمعه
يادداشت