٢٤آذر- دنياي ديگري در كار نيست
آن دنيا را خيلي دوست دارم. چون هر كار كه بخواهي مي‌كني و مدام در گوش‌ات نمي‌گويند فلان كار را نكن وگرنه در آن دنيا چوب در فلان‌جايت* مي‌كنند.
* منظور آستين است
يادداشت‌هاي خوانندگان
-
يادداشت
ديوارنوشت
Latest on Tue, 07:11 am
: این صعود به جام جهانی تیله‌بازی بیش نبود. خخخخ #ترقه بازی
: حجم زیاد کار و کار و کار و کار
: کارش به جایی رسیده که به خوابم میاد.
: سالم مونده...
: آره. تو مگه خبر نداری؟
: بدنش سالم موند؟ بدون مومیایی...؟
: نزدیک به یازده سال است که می‌شناسمت. می‌شناسمت؟ "همراه تو خواهم امد تا ببينم از چه مسيري ميروي. فكر نميكنم مسيرمان يكي باشد. اما هدفمان يكي است. يعني اميد وارم هدفمان يكي باشد. خدا را چه ديدي. شايد ... " "مورچه های زیادی اینجا راه نرفتند. عجیبه که بدون مومیایی شدن سالم مونده اینجا"
سپاسگذارم از نظرتون
جدا که ما بیشماریم !
چه فايده..انجا از بس به خاطر كارهاي اينجايت چوب در آنجايت مي كنند ديگه هيچ كاري نمي توني بكني
اما من این دنیا را دوست دارم چون با همه چوب تو آستین کردنشان باز هم حرف حق را می زنم و وقتی می بینم خودشان را توجیه می کنند و باطنشان را نشان میدهند از درد احساس رضایت دارم. حتی اگر خودشان را رب العالمین بدانند.
چی بگم واللا!!!!!
بالاخره چوبی در کار هست یا نه؟!
اين جمله يكي از آن حرف‌هاي تو دلي است كه با احتياط بعضي وقت‌ها مي‌شود گفت. ياد كودكي افسارگسيخته‌ام افتادم.. يادم مي‌آيد چقدر شبيه اين جمله‌ها را به پدر و مادرم زده‌ام. الان خنده‌ام مي‌گيرد.. مي‌گذارم به حساب معصوميت كودكي . هم خودم در گذشته را و هم اين كوتاه‌نوشت را.
آقاي منتـظري وقتي كه مرد زنده شد. درود بر روح آزاده‌اش.