٢٤آذر- دنياي ديگري در كار نيست
آن دنيا را خيلي دوست دارم. چون هر كار كه بخواهي مي‌كني و مدام در گوش‌ات نمي‌گويند فلان كار را نكن وگرنه در آن دنيا چوب در فلان‌جايت* مي‌كنند.
* منظور آستين است
يادداشت‌هاي خوانندگان
-
يادداشت
ديوارنوشت
: یک دوسست عزیز، دلم برای تو هم خیلی تنگ شده. برای آواز قناری، برای برکه و مرداب، برای خطهایی که برای خواندن من نوشته میشوند، .... نیز هم.
: خدا بزرگه رفیق، توکل کن به او. چند روز پیش به خوابم امده بودی و منو یک جورایی نصیحت میکردی. برای همین میگم به خودش توکل کن.
: هیچ موقع خواب داشتن همچین دختری رو هم نمی‌دیدم. و یک همچین شیرمردی که پشتیبان خواهرش باشه
: امدم فعالیتهای حرفه ایت رو دیدم. ولی از علوم شناختی هنوز چیزی برام تعریف نکردی.
: به یاد شفق http://b.aroon.ir/?p=398
: فکرشو بکن. بعدی خودتی. چه حالی میده ها. الان دارم تصور می‌کنم این حالت رو. من دلم غنج میره برای اون کوچولو.
: همه دوستام بچه دار شدن یا باردارن! خیلی استرس میده این قضیه :))
سپاسگذارم از نظرتون
جدا که ما بیشماریم !
چه فايده..انجا از بس به خاطر كارهاي اينجايت چوب در آنجايت مي كنند ديگه هيچ كاري نمي توني بكني
اما من این دنیا را دوست دارم چون با همه چوب تو آستین کردنشان باز هم حرف حق را می زنم و وقتی می بینم خودشان را توجیه می کنند و باطنشان را نشان میدهند از درد احساس رضایت دارم. حتی اگر خودشان را رب العالمین بدانند.
چی بگم واللا!!!!!
بالاخره چوبی در کار هست یا نه؟!
اين جمله يكي از آن حرف‌هاي تو دلي است كه با احتياط بعضي وقت‌ها مي‌شود گفت. ياد كودكي افسارگسيخته‌ام افتادم.. يادم مي‌آيد چقدر شبيه اين جمله‌ها را به پدر و مادرم زده‌ام. الان خنده‌ام مي‌گيرد.. مي‌گذارم به حساب معصوميت كودكي . هم خودم در گذشته را و هم اين كوتاه‌نوشت را.
آقاي منتـظري وقتي كه مرد زنده شد. درود بر روح آزاده‌اش.