٢٠مهر- شهرت
شهرت يعني بنويسي «دارم ميرم كوه، شكار آهو» و برات صد و نود و چهار تا كامنت بگذارند.
يادداشت‌هاي خوانندگان
-
يادداشت
ديوارنوشت
: من درگیری‌های سابق را دارم. در این وانفسای مصرف آب و بی‌لیاقتی خیلی از مسئولین، فعالیت ما بیشتر شده. تحولات کوچکی در فعالیت شرکت درشرف انجامه. مطالعه تقریبا ندارم بجز متون علمی مورد نیاز. تقریبا کار مهندسی انجام نمی‌دهم. بیشتر فعالیت‌هام محدود شده به چانه‌زنی با کارفرما برای انجام و یا اجرای کار و مدیریت تحقیق و توسعه. ولی شب که به خانه می‌رسم، دختر با آن دلبری‌هایش، پسر با آن هیجاناتش و همسر با ... خستگی روز را می‌تکانند.
: تو روزهایت را چطور طی میکنی؟ کمی از احوالاتت بگو
: شاید هم همین معمولی بودن!
: ادم‌ها عاشق چهره نمی‌شوند. گاهی شاید فقط دست‌ها هستند که عاشقمان می‌کنند. عاشق ستاره‌ی پنج پر انگشتان. گاهی ما عاشق جهان‌بینی معشوق می‌شویم. گاهی عاشق سکوتش. گاهی عاشق پرحرفی‌اش. خیلی چیز‌ها هستند که دوست‌داشتنی هستند. مخصوصا وقتی آن چیز، در معشوقمان، خودنمایی کند.
: واقعا فکر میکنم تو تنها مشتری آن دکان قدیمی هستی رفیق
:
: الان قلم‌ت خیلی پخته‌تر و جاافتاده‌تر شده. در سی‌سالگی به پختگی رسیدی. و حاصل آن، قصه‌هایی‌است که شاید برای تنها مشتری ان دکان قدیمی نوشته می‌شود.
خيلي جالب بود!
البته دقت كردي نظرها هم اصولا تو مايه همون اصل نوشته هستند. مثلا ((خوش بگذره كوه)) ((منم ببر كوه)) ((چرا مي ري كوه))
ميدوني دوره اول وبلاگ نويسي را كه شروع كردم مخاطبان وبلاگم زياد نبودند اما خيلي دوستشان داشتم چون با دقت ميخوندند مطالب را و نظر مي گذاشتند نه اينكه ازسر رودربايستي يك چيزي بنويسند! تو اون دوره جمع خيلي خوبي تشكيل داده بوديم يعني يك جورايي با دوستان مجازي خيلي راحت تر بودم و خيلي بيشتر ازشون ياد ميگرفتم تا دوستان حقيقي.
راستي اين ماجراي فيها خالدون هم خيلي جالب شد باعث شد تغيير مهمي در برنامه روزانه ام ايجاد بشه و صبح كلي بخندم.
درخصوص به كاربردن كلمه “اصولا” هم بايد عرض كنم عمدي نبوده و از بس اين اصطلاحات اداري “اصولاً” و “اساساً” و” تبعاً”و “قاعدتاً” را هر روز مي نويسيم.دل نوشته هاي خودمون هم شبيه مكاتبات اداري ميشه!!
به هرحال خيلي ممنون كه سرزديد به وبلاگم.وقت گذاشتيد و خونديد.
خوب به هر حال شهرت شهرت هست . مثلن ممدرضا گلزار هم مشهور است . اما شهرت دلیل بر توانا بودن و دانا بودن نیست که نیست .
خوب احتمالا مخاطبان اینچنینی بوی کباب آهو شنیده اند و اصلا کاری به توانایی وبلاگ نویس ندارند.
حالا من به تو می گم گاهی یکی یعنی همه. آدم یک خواننده دقیق و ریز بین داشته باشه می ارزه به صد تا به ( بهت سر زدم بهم سر بزن).
حالا اگر امید اقای ما دلش 194 تا کامنت خواست یک اشاره کوچولو بکنه این انگشت ها رو بذاریم روی ری پیت.
خوش‌بختانه اين وبلاگ به سيستم كنترل كامنت دوبل و تكراري مجهزه و ارسال 194 تا كامنت يكجور، حداقل به 194 دقيقه زمان نياز داره.
خطي كه من در تقبيح اين گونه شهرت نوشتم گريبان فرد شهير را نمي‌گيرد.
او ان بالا ايستاده و به ريش همه‌ي افراد گله‌اش مي‌خندد.
پس نتيجه مي‌گيريم كه شهرت اصلا هم خوب نيست. خوش به حال خودم!(چي مي‌گن اينجا؟ ژانر از خود متشكر؟)