١٥مهر- از جانب او

امید: حس و حال گاه و بیگاه من را می‌توانید در عکس‌های من ببینید.

امید: اگرچه معتقدم ما گیاه بومی این منطقه هستیم و زیستگاه ما اینجاست، ولی خب، بنفشه آفریقایی رو هم اوردیم اینجا و داریم پرورش می‌دیم. به شرطی که کسی (علم، پول، جنم و ...) باشه که پرورشمون بده، بد نیست.

هیچکس: نسوزوندم. دارم جدی به مهاجرت فکر میکنم. البته فعلا به این نتیجه رسیدم که موقت برای پست داک برم تابعد با چشم باز تصمیم بگیرم. ولی همین رفتن موقتی هم به معنی از دست دادن جایگاه شغلیم و کارشناس شدن است. اهمیتی داره؟ نه واقعا

امید: کجای دنیا رو سوزوندی دکتر جان؟ چرا غمگینی؟

هیچکس: کاش یکی بود که دنیا رو از دریچه چشم‌ما میدید با این فرق که یه ذره عقل و تدبیر و شعورش بیشتر از ما بود اونوقت باهاش مشورت میکردیم بی اینکه پشیمون بشیم

امید: تولدم مبارک

امید: امروز بعد از سالیان سال دیدمت. خیلی شبیه خوابم نبودی. خواب‌های من خیال‌پردازند. حالت خوبه؟