١٠مهر- يك استاد خوب
هميشه، در هر مقطعي از زندگي‌ام، بهترين‌ها معلم من بوده‌اند. آقاي قدرتنما كه معلم دوم و سوم دوره راهنمايي‌م بود و بعد از اون، آقاي نجاتي، مشعوف، مروت‌دار، اسماعيلي، غفاريان جم در دوره‌ي دبيرستان محشر بودند و هم درس مدرسه مي‌دادند و هم درس اخلاق و آدميت. دوره‌ي ليسانس هم چند تا استاد عالي داشتم و چندتايي هم در دوره‌ي فوق ليسانس. گل سرسبد همه‌ي اين استاد‌ها و معلم‌ها، آقاي دكتر اسلامي بود.
هم درس مي‌داد و هم از لحظه‌لحظه‌ي كلاسش اخلاق و كرامت انساني رو ياد مي‌گرفتيم. غول اساتيد مكانيك جامدات دنيا است اين جناب.
وقتي سر كلاس اين جناب نشستم، فهميدم كه بايد چه توقعي از يك استاد داشته باشم. همين است كه حالا به خودم جسارت مي‌دهم كه نظرم را در مورد يك استاد خوب بيان كنم و يا حداقل، بگويم انتظار و توقع من از يك استاد خوب، چي است.
سواي اينكه چه رشته‌اي و چه درسي تدريس مي‌كند، قبل از هر چيز استاد بايد احترام بينهايت به دانشجو بگذارد. طوري كه دانشجو حتي به اين گمان برسد كه خيلي خيلي محترم‌تر از استاد است.
وقتي از استاد سوال مي‌كرديم، با ما به دنبال پاسخ در كتاب مي‌گشت و مستقيم پاسخ را كف دستمان نمي‌گذاشت. سعي مي‌كرد راه رسيدن به پاسخ را بهمان ياد بدهد.
استاد محترم ديگري داشتم كه هر موقع از جلوي در اتاقش در دانشكده، رد مي‌شدم، بدون استثنا، مشغول مطالعه بود. هيچ‌گاه از روي حدس و گمان حرف نمي‌زد. بر خلاف ساير اساتيد، اصلا به مقاله‌ي زياد چاپ كردن مايل نبود. ولي مقاله‌هاي بسيار پخته و پرمايه‌اي منتشر مي‌كرد.
انتظار دارم استاد، براي وقت دانشجو اهميت و احترام قائل باشد. هدر دادن وقت دانشجو، از نظر بنده، يك گناه نابخشودني است.
رعايت سيلابس تصويب شده‌ي دروس اهميت دارد. بخشي از حقوق دانشجو اين است كه مطالبي را كه بايد در طول ترم ياد بگيرد، ياد بگيرد. كوتاهي كردن استاد در اين زمينه، مثل كم فروشي بقال است.
استاد بايد آنقدر افتخار آفريده باشد كه دانشجو به نشستن در كلاسش افتخار كند. اگر هنوز انقدر تجربه ندارد و فرصت كسب افتخار نداشته است، دير نشده، مي‌تواند آنقدر مطالعه كند و كلامش پخته و شمرده و همراه با مرجع باشد كه اين افتخار را در طول ترم براي دانشجويان به ارمغان بياورد.
استاد بايد فضاي كلاس را با طراوت، شاد و زنده نگه دارد. گاهي، در شان كلاس و مطابق با مسائل روز جامعه، كلامي بگويد كه همه بخندند. با دانشجويانش شوخي كند. خودش را محدود به لباس‌ها و پوشش‌هاي رسمي نكند و مطابق با مد روز، لباس بپوشد. اين‌طور، دانشجو احساس نزديكي بيشتري با استاد مي‌كند و از اين طريق، مطالب استاد را بهتر درك مي‌كند.
امتحان بايد در طول ترم انجام شود. نظر بنده اين است كه درصد كمي از نمره‌ي پاياني، بايد بايد در امتحان اخر ترم بگنجد و بخش‌هاي ديگر نمره پاياني، به حضور در كلاس و نظم داشتن، تكليف‌هاي هفتگي، ميانترم، ارائه‌ي سر كلاس و … اختصاص يابد.
براي موضوعات تحقيق به قدر كافي فكر كند و زمان صرف كند. نتيجه‌ي كتبي تحقيق دانشجويان را با دقت و حوصله بخواند و نظرش را در مورد مطالب، نگارش، چيدمان و … بيان كند.
در سال‌هاي آتي، به جزوه‌ي تدريسي كه سال اول با كلي سختي، تهيه كرده است، بسنده نكند و هر ترم، سعي كند مطالبش را به روز كند و يا ايده و نكته‌ي جديدي در نحوه‌ي تدريس، ارائه، مطالب و … بيفزايد.
استاد بايد بداند در مقابل يك ثانيه از وقت دانشجو، مسئول است. نبايد آن را هدر بدهد. قبل از كلاس، بايد به قدر كافي، روي موضوع وقت گذاشته باشد. اگر نمي‌تواند به موقع در كلاس حاضر شود، حتي براي دو دقيقه، از دانشجويان عذر خواهي كند تا هم منظم بودن را بياموزاند و هم احترام را.
نمرات پاياني اطلاعات خوبي دارا هستند. توزيع نمرات و ميانگين آنها بايد طبق نرم و استاندارد باشد. يعني، حدود هفتاد درصد دانشجويان بايد حداكثر يك انحراف معيار با ميانگين كلاس فاصله داشته باشند. متناظر با اين نكته، بايد 15 درصد دانشجويان، بيشتر از يك انحراف معيار از ميانگين كلاس بيشتر باشند و همين درصد بايد به قدر بيشتر از يك انحراف معيار، پايين‌تر از ميانگين باشند. البته ممكن است اندكي چولگي راست يا چپ وجود داشته باشد. ولي اختلاف زياد با استاندارد، می تواند ناشي از يك عيب و يا ناهمگوني در استاد، دانشگاه، دانشجويان، سيستم سنجش و ارزيابي و يا شرايط سياسي باشد.
انحراف از اين استاندارد، دلايل متعدد دارد. مثلا اگر ميانگين نمرات كلاس پايين باشد، مي‌تواند نشان دهنده‌ي اين باشد كه سطح امتحان متناسب با مواد تدريس شده نبوده است و يا استاد نتوانسته است به خوبي دانشجويان را ترغيب به مطالعه كند.
تا هيمن‌جا كفايت مي‌كند؟
يادداشت‌هاي خوانندگان
-
يادداشت
ديوارنوشت
: الان قلم‌ت خیلی پخته‌تر و جاافتاده‌تر شده. در سی‌سالگی به پختگی رسیدی. و حاصل آن، قصه‌هایی‌است که شاید برای تنها مشتری ان دکان قدیمی نوشته می‌شود.
: تو نوشتی دوست قدیمی نوشتنی نادیدنی. ولی باور کن من تو را دیدم، سحرگاهی، درخواب.
: فکر میکنم تنها خواننده آنجا باشی. عنوان بعدی شاید این باشد: وبلاگ همواره در مراجعه است
: هم تحلیلی و هم عملکردی. البته به لحاظ رفتاری در انسان های واقعی بررسی میشه و به لحاظ پیش بینی در مدل های نورونی. من روی مدل های نورونی کار نمیکنم فعلا. روی مدل توصیفی کار میکنم و کلا بیشتر کارم رفتاری‌ئه. خوشحال میشم اگر بتونم کمکی کنم. ایمیل قبلی همچنان فعال است^_^
: هی، نوشتی رفیق. یک بار، دوبار، دوبار خواندم. چقدر خوشحالم که در آن خیابان فرعی هفدم، نوشته‌ی تو را خواندم.
: این پیش بینی، تحلیلی است یا عملکردی؟ یعنی به لحاظ منطقی عملکرد مغز را پیش بینی می‌کنید یا به لحاظ رفتاری؟ به بیان دیگه، مولفه‌های رفتاری و شخصیتی افراد در این مدل محاسباتی در نظر گرفته میشه؟ چطوری مشاوره بگیرم ازت؟
: کار من بیشتر بیسیک ساینس است. مدل های محاسباتی برای پیشبینی عملکرد مغز. کاربردش کجاست؟ هممم... خیلی خیلی بزرگ بخواهم بگویم چه می شود اگر بتوانی قدم بعدی و تصمیم بعدی فردی را پیش بینی کنی؟ یا چطور مقدمات را بچینی تا کسی همان تصمیمی را بگیرد که تو میخواهی؟ همان محصولی را بخرد که تو میخواهی؟!
بازم ممنون۰ خیلی لطف بزرگی کردی هم شما هم توییترباز۰ایشالا تو عروسیتون جبران کنم۰!
يك درصد فكر كن توييترباز من و تو رو تو عروسيش دعوت كنه خانم دوكتور.
عمرا اگه يادش بيفته دوستاي مجازي مثل ما داره.
در مورد حضور و غياب:
استاد گرانقدري تو دانشگاه ما بود كه به هيچ عنوان اجازه نمي‌داد كسي بعد از اون وارد كلاس بشه. هميشه هم به موقع مي‌رفت سر كلاس. اين سخت‌گيري‌ها حداقل موجب شده بود كه كسي كه با اون استاد درس بر مي‌داره، به موقع سر كلاس حاضر بشه. من موافق و يا مخالف كارش نيستم و حداقل اينكه نظرم رو در موردش بيان نمي‌كنم. شايد روش اين استاد براي كلاس‌هاي فوق ليسانس و دكتري فقط مناسب باشه. ولي كسي كه دير مياد سر كلاس، باز و بسته كردن در كلاس تمركز بقيه‌ي دانشجوها رو به هم مي‌ريزه و استاد در اين زمينه مسئوله.
استاد ديگري هم داشتيم كه نه حضور و غياب مي‌كرد و نه در اين زمينه سخت‌گير بود. ولي كلاساش هميشه شلوغ بود چون خيلي كلاس رو شاد نگه مي‌داشت و بچه‌ها از بودن در كلاس درسش كلي لذت مي‌بردند.
من بيشتر موافق اين هستم كه حضور غياب نشه ولي همون اول كلاس دانشجو به اين درك برسه كه پايان ترم نياد گدايي نمره. بعد از يك سيستم سنجش استاندارد و پخش كردن نمره در طول ترم، اگر دانشجويي نمره نهاييش پنج هم شد، بايد بهش پنج داد و نه نه و هفتاد و پنج صدم. نمره، در يك كلاس استاندارد، چيزيه كه بايد گرفته بشه و نه گدايي بشه. باز هم روي استاندارد بودن كلاس و ارزيابي دانشجو تاكيد مي‌كنم.
سلام
اولا زنده کردی برایم هوای مدرسه و دانشگاه.
ثانیآ من یک دندانپزشکم که در طی یک سال تکمیلی که در دانشگاه ایران سپری کردم متاسفانه اکثر اساتید از بایدهایی که بدان شاره کردین بدور بودند…همین هست
ثالثا در وبلاگت به مواردی اشاره می کنید که قابل تامل هست.واقعیت های تلخ حاکم بر کشور و حتی فراتر از ان.ممنون
شاد مانی و سلامت
راستی من ریاضیاتم اصلا خوب نیست حتی جدول ضرب.برای ارسال کامنت باید حاصل صرب اعداد موجود در پایین صفحه نوشت. بیشتر اوقات جواب اشتباه می شود و به راحتی کامنت ارسال نمی شود!!!
اگر این فرم تشخیص انسان از روبات های کامنت گذار را بردارم سیل اسپم ها این فضا را شلوغ و کثیف می کنند.
ناگزیر باید ریاضیاتتان را تقویت کنید.
البته، متاسفانه این فرم ریاضی، راست چین شده است و همین مساله ممکن است به هنگامی که علامت منفی دارد، غلط انداز شود. مثلا اگر نوشته است
7-جای خالی =چهار
باید جالی خالی را عدد سه بگذارید.
اصلا عملیات تفریق را حذف کردم که این مشکل هم پیش نیاید.
سلام،
جمع اعداد از ضرب راحت تر هست.حداقل در جمع می شود از انگشت های دست و پا کمک گرفت.
ممنون
شاد مانید و سلامت