١شهريور- فوتومید
چندوقتی است که می‌خواهم دستی به سر و رویش بکشم. آماده که شد، خوانا و مرتب که شد، معرفی‌اش کنم. ولی این کار لعنتی نمی‌گذارد من برای دلم به قدری که می‌خواهم زمان بگذارم.
گاهی که عکس می‌گیرم، اینجا می‌گذارم. گفتم که بدانید. نگویید مارا غریبه دانست.
شاید فرصتی که دست داد و قالب مناسبی که برایش یافتم، تغییراتی دادم که … .
يادداشت‌هاي خوانندگان
-
يادداشت
ديوارنوشت
: تولدت مبارک تاک
: بعد از بیست و چهار سال به دیدن معلم علوم و معاون دبستان و مدرسه راهنمایی‌م رفتم.
: کجاست یاری دهنده‌ای
: ". آنچنان عوضی وار جگر گوسفند به سیخ می کشید که دستی به نرمی ابریشم موی زنی را ببافد ، انگشتی ساز بزند ، قلمی به دست شعر بنویسد ، نقاشی چانه ی محبوبش را هاشور کند ، مادری نوک پستانش را در دهان دخترش شیر کند. آن مرد مال آن بالا نبود و اگر بخواهم عوضی بنویسم بود. فیلسوف ، شاعر ، نقاش ، آوازه خوان یا زندانی . شاید فراری از کتاب ، خبر ، سیاست ، قصه ، زن ، درد ، بی کسی. از دست آن مرد چای بوی عوضی می داد. طعم عوضی. من او را می شناختم. از وقتی هفت ساله بودم او را خواب دیده بودم. همیشه همینقدر تنها ، بی حرف ، زیبا ، سیر ، گرم ، خیس ، ترسو ، نجیب ، فراری." محشر است این متن و این قلم
: توییتر‌باز، حالت خوبه؟ چرا من بی‌خبرم ازت؟ چند بار خواستم بهت پیغام بدم، ولی ترسیدم مزاحم باشم. از حال و روزت خبر بده لطفا قبل از اینکه توی تلگرام مستقیم جویای حالت بشم. :تهدید
: حس و حال گاه و بیگاه من را می‌توانید در عکس‌های من ببینید.
: اگرچه معتقدم ما گیاه بومی این منطقه هستیم و زیستگاه ما اینجاست، ولی خب، بنفشه آفریقایی رو هم اوردیم اینجا و داریم پرورش می‌دیم. به شرطی که کسی (علم، پول، جنم و ...) باشه که پرورشمون بده، بد نیست.
سلام،
زیاد می ایم اینجا.زمان خاصی ندارد.کمی استراحت می کنم.
می دانم انصاف نیست که دست خالی بی ایم اما زمانی که به اینجا می ایم چه کنم که تهی م از کلمات.
امروز گذرم به یاداشت های دیروز که بر دیوار خانه امید نوشته بودید افتاد.
و خواستم بگویم عجب می گذرد این قافله عمر
حرف برای نوشتن زیاد ست اما…
شاد مانی و سلامت
خلود