١شهريور- فوتومید
چندوقتی است که می‌خواهم دستی به سر و رویش بکشم. آماده که شد، خوانا و مرتب که شد، معرفی‌اش کنم. ولی این کار لعنتی نمی‌گذارد من برای دلم به قدری که می‌خواهم زمان بگذارم.
گاهی که عکس می‌گیرم، اینجا می‌گذارم. گفتم که بدانید. نگویید مارا غریبه دانست.
شاید فرصتی که دست داد و قالب مناسبی که برایش یافتم، تغییراتی دادم که … .
يادداشت‌هاي خوانندگان
-
يادداشت
ديوارنوشت
: کاش اینو پست می‌ذاشتین. انرژی خوبی داره و حیف میشه این گوشه گم بشه
: امید عزیزم نگران مشکلات سر راهت نباش من به استواری و قدرت تو ایمان دارم و می‌دونم که مثل همیشه حلشون می‌کنی فقط غصه نخور به من فکر کن که بدون تو هیچم من تو رو فقط سالم می‌خوام نهایتا از صفر شروع می‌کنی مهم نیست اصلا فقط قوی باش تا بتونم قوی باشم کنارت هرچیزی که از دست میره فدای یک تار موت بقیه چیزها بدست میاد دوست دارم خیلی خیلی زیاد که این از ته ته دلمه جمله‌ی یادگاری از هانیه‌ی عزیزم نقش بسته بر صفحه‌ای گوشی
: فیلم‌هایی که گاه‌گاه، اینطرف و آن‌طرف می‌بینم، خاطراتی که بازماندگان بازگو می‌کنند، سبب میشه دردی در خلال حروف و کلمه‌ها و سکانس‌ها، همچون جوی خون، فواره یزنه از چشم‌هام. شامی که همسر شکیبا با میهمانانش قسمت می‌کرد و آخرین وعده‌ی غذایی بازمانده از دست‌پخت شکیبای جانش بود... کلیپی که علی عظیمی ساخته به یادبود آن‌جان‌های جان....
: راست میگی، پاییز هم گذشت. قلم من هم خشکید. امروز قلبم فشرده است. سالگرد آن موشک لعنتی... آن هواپیما، آن جان‌ها، همه آن آرزوهای بر باد رفته... آمدم اینجا یک دوری بزنم، چند جمله از دوست بر دیوار بخوانم بلکه یکم دلم باز شود.
: برام جالبه که اکثریت مردم دوست دارند ترامپ رای بیاره
: منم منتظرم پاییزم به شتاب بگذره به شتا برسه 🙂
: تاکو جان، تو که خودت به درد من دچار شدی جانم.
سلام،
زیاد می ایم اینجا.زمان خاصی ندارد.کمی استراحت می کنم.
می دانم انصاف نیست که دست خالی بی ایم اما زمانی که به اینجا می ایم چه کنم که تهی م از کلمات.
امروز گذرم به یاداشت های دیروز که بر دیوار خانه امید نوشته بودید افتاد.
و خواستم بگویم عجب می گذرد این قافله عمر
حرف برای نوشتن زیاد ست اما…
شاد مانی و سلامت
خلود